Laatste bericht uit Caracas

Hola todos, saludos! 

Het is nu 11 maart in zonnig Caracas. De laatste dagen hebben we de balans opgemaakt, een evaluatie gemaakt van de eerste Wereldvrouwenconferentie van basisvrouwen en we beschouwen deze als een groot succes! Hieronder kun je er meer over lezen.

De delegatie is met pijn in het hart afgereisd naar Nederland. We hebben hier zoveel vriendinnen en vrienden gemaakt en iedereen is zo gastvrij, dat het moeilijk is om afscheid te nemen. Maar we verheugen ons er wel op jullie allemaal weer te zien!

Zelf blijf ik nog een paar dagen in Venezuela. Samen met Daniela en Roland ga ik nog een paar dagen naar Choroni, voordat ik a.s. maandag weer afreis naar Nederland (dinsdagmiddag aankomst in Amsterdam).

De tijd is omgevlogen!


De eerste weken had ik vaak niet eens tijd om een bericht te schrijven, omdat we voortdurend vergaderden (vaak van 's ochtends 9 tot 's avonds 22.00 uur), of bij tv en radio langs moesten, bij de universiteit en Nuevo Circo de situatie beoordelen, naar demonstraties, naar de Asamblea Nacional etc.

Daarna was er de conferentie en allerlei ontmoetingen met vrouwen uit de hele wereld. Ik heb nog geen boek kunnen lezen, maar dat gaat de komende twee dagen veranderen, denk ik..

Demonstratie

Nadat ik gisteren afscheid had genomen van Lucia, Petra, Ellen, Jan, Darmini, Cinar en Yildiz (Anke was al een dag eerder weggegaan), hebben Monika en ik meegelopen met een demonstratie voor arbeids- en andere vrouwenrechten (o.a. legalisering van abortus). Aanwezig waren o.a. vrouwen die bij de metro werken, bij de telefoon, bij de post, landarbeidsters (campesinas), scholieren en een paar studenten. We gingen met zijn allen naar de Asamblea Nacional, waar de voorzitter en vice-voorzitster van het parlement de eisen in ontvangst namen en beloofden ervoor te pleiten in de AN.

Opvang vluchtelingen

Na de demonstratie empanada gegeten en heerlijke jugo lechoso gedronken (vers vruchtensap). Vervolgens gingen we naar een vluchtelingenopvang. Hierbij gaat het om vluchtelingen die door de overstromingen in november vorig jaar hun huis zijn kwijtgeraakt. Velen van hen verblijven bij ministeries, waar kamers zijn ingericht. Anderen zijn ondergebracht in buurten en wijken. Gisteren waren we bij een buurtcomité dat ervoor strijdt dat leegstaande, onbewoonbare huizen worden afgebroken, waarna er nieuwe flats voor en door de buurtgemeenschap worden gebouwd (in samenwerking met aannemers en met duurzaam materiaal!). Er zijn op deze wijze al enkele flats gebouwd.

2100 m hoog

Om een uur of vier gingen we met een groep van 20 naar een kabelbaan, die ons hoger en hoger de berg op bracht. Op 2100 m mochten we er uit. We hadden een geweldig uitzicht over Caracas: lindo, lindo! Aan de andere kant van de berg zouden we normaal uitkijken over de zee, maar we keken aan die kant uit over wolken. Het leek of je in een vliegtuig was - de zon scheen. Maar het was wel ijskoud daarboven (of we zijn het niet meer gewend en er zeker niet op gekleed..) Maar een geweldige ervaring.

Fontein

Na 6 uur gingen we weer naar beneden in het donker met rondom duizenden, nee miljoenen lichtjes. Zelf ging ik in de rammelende auto van Anahi (één van de geweldige vrouwen die we hier in Venezuela hebben leren kennen) naar de Plaza Venezuela, waar een sprookjesachtige fontein op de maat van muziek (o.a. de Bolero van Ravel, maar ook Venezolaanse muziek) in allerlei kleuren water sproeide.

Fiesta

Tot slot verzamelden we allemaal in Tropezon, een café naast de posada, voor een klein afscheidsfeest. Een paar vrienden van Anahi zongen en speelden gitaar, adressen werden uitgewisseld en er werd afgesproken dat we elkaar gauw weer zouden zien. En dat we allemaal Spaans en Engels zouden leren en, en..

Oké, nu ga ik inpakken en dan op naar Choroni!

Hartelijke groeten, Halinka